|
|
| Yorum
Yap |
|
Yorum yapmak üzere olduğunuz haber. |
Sevinçli Günlerimiz |
|
Babam, emekli bir ilkokul öğretmenidir. Bundan yıllarca önce birgün, sınıfta öğrencilerine “En sevinçli gününüzü yazın” diye bir ödev vermiş. “Bu ödevi yaparken sakın abartmayın, en sevinçli gününüzü olduğu gibi yazın” diye de çocukları uyarmış.
Eh... Her çocuk kâğıdına dilinin döndüğünce sevinçli gününü yazmaya çalışmış. Kimi sınıfı geçtiği günü, kimi yeni elbise aldığı günü, kimisi de oyuncak alındığı günü en sevinçli günü olarak yazmış. Ödevlerin içinde iki tanesi varmış ki; bunları anlatırken babam hâlâ göz yaşlarını tutamaz.
Çocuklardan biri şöyle yazmış:
“Ben, fakir bir ailenin çocuğuyum. Babam ben küçükken ölmüş. Annem başka evlere temizIik işlerine giderek bana ve kardeşlerime bakmış. Gün geldi annem iş bulamadı. Eve günlerce tek kuruş getiremedi. Yiyecek bir şeyimiz kalmadı. Birgün evde son ekmeğimizi de yemiş, çaresiz bekleşiyorduk. Dilenmeyi aklımıza bile getirmek istemiyorduk. Birden kapı çalındı. Gidip kapıyı açtım. Komşumuz bakkal Hüseyin Efendi bir çuval un getirmişti. İşte benim en sevinçli günüm bu gündür.”
Hergün gönlümüzün istediği kadar yediğimiz ekmeği bulamamayı aklımıza bile getirmeyiz değil mi? Hatta evde tek kap yemekle masaya oturduğumuz zaman azımsarız. Bir de şu bir lokma ekmek bulduğu günü en sevinçli gün olarak anlatan çocuğu düşünelim... Ramazanda orucunuzu tuttu iseniz açlığın ne demek olduğunu anlamışsınızdır. Bu açlık ümitsiz bir açlık da değildir. İftar sofrasında türlü türlü yiyecekler sizleri beklemektedir. Bu tür insanların da varolduğunu düşünerek hem halimize şükredelim, hem de onlara yardımcı olalım.
İkinci çocuk da ödevine şunları yazmış:
Bir bayram günü idi. Bütün çocuklar bayramlık elbiselerini, ayakkabılarını giymişler, annelerinin, babalarının ellerinden tutmuş bayramlaşmaya gidiyorlardı. Benim değil bayramlık elbisem, üstümdekini değiştirecek ikinci bir elbisem bile yoktu. Bir kenarda durmuş utanarak çocuklara bakıyordum. O sırada karşı apartmanda oturan hanım camı tıklattı, beni çağırdı. Gittim, bana bayram için yeni bir elbise dikmiş onu verdi. İşte o gün benim en sevimçli günümdür”.
Acaba sizlerin de çevrenizde böyle sevindirebileceğiniz kimseler yok mu? Bayramda ayıracağınız bir miktar para ile bunlara armağanlar alsanız ne iyi olur, değil mi?
Hayatta hiçbir şey birisine yardım etmek kadar insanı mutlu edemez. Yalnız yardım ederken karşılık beklemeyin. Çünkü iyilik karşılıksız yapılırsa iyilik olur. Aksi halde iyilik olmaz; değiş - tokuş olur.
Kaynak: Bayramlık ,Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları
Hazırlayan: KuTuL KuLuB
www.hikayearsivi.net
|
|
8 Mayıs 2006
- 10:46:28 - 7168
günlük
Ekleyen editör:
HikayeArsivi |
|
 Okuyan:
[3639]
 Yorumlayan:
[1]
Kategori:
[Diyanetten Hikayeler]
[Yazdır] |
|
 
HİKAYE
KATEGORİLERİNİN TÜMÜ:
01-İbretli Hikayeler
02-Dini Hikayeler
03-Yaşanmış Hikayeler
04-Duygusal Hikayeler
05-Sevgi Hikayeleri
06-Aşk Hikayeleri
07-Din Büyüklerinden Hikayeler
08-En Güzel Dini Hikayeler
09-Masal Demeti
10-Hayatın İçinden Hikayeler
11-İran Hikayeleri
12-Dostluk Hikayeleri
13-Mevlanadan Hikayeler
14-Kıssadan Hisseler
15-Çocuklar İçin Hikayeler
16-Doğruların Öyküsü
17-Komik Hikayeler
18-Nasreddin Hocadan Hikayeler
19-Sahabeden ve Evliyaullahtan Hikayeler
20-Kurandan Hikayeler
21-Resulullahtan Hikayeler
22-Kelile ve Dimne
23-Tarihi Gerçekler
24-Gerçek Hayattan Hikayeler
25-Türk Tarihinden Damlalar
26-Bediüzzamanla Yaşayan Öyküler
27-Diyanetten Hikayeler
28-Renkli Hikayeler Masallar
29-Sesli Hikayeler
30-Resimli Hikayeler
31-Sizden Gelen Hikayeler
32-İngilizce Hikayeler
33-Padişahlardan Hazır Cevaplar
34-Türkü Hikayeleri
35-Tarihi Hikayeler Öyküler
36-Siyasi Hikayeler Hatıralar
|
)
EĞLENCE
Arşivi