"Bütün bahtsızlıklar yokluktan değil, çokluktan gelir." (Tolstoy)
Bediüzzaman Hazretleri, dünya hayatı üzerine bir değerlendirmede bulunurken haram bir yolla bir maksadına ulaşmaya çalışan kişinin çoğu zaman maksadının aksiyle ceza göreceğini; o işten ne lezzet ne de necat, hiçbir şey elde edemeyeceğini söylüyor. İşte Bediüzzaman Hazretleri'nin sözlerini tasdik eden ibretlik bir hadise:
Oktay Güdük, 773 milyar lira gibi büyük bir para kazanınca bir anda Türkiye gündeminin ilk sırasına oturan bir Loto (kumar) oyuncusu...
Paşabahçe Soğuksu'da iki göz gecekonduda oturan bu sıradan adamın milyarder olunca tipi, evi, işi, mahallesi ve arkadaşları, velhasıl her şeyi değişti. Dünyası ve huzuru da tabii...
Oktay Güdük lotoyu kazanınca hemen sırra kadem bastı. Şimdi korumalarıyla beraber dolaşıyor:
"Loto çıktığından bu yana oynardım. Tam üç yıl oynadım. Ama hiçbir şey çıkmadı. Vazgeçmedim. Çünkü kafayı yemek üzere idim. (...)
O gece de kardeşimle çıkacaktım. Kaynanam kızdı. 'Oturun oturduğunuz yerde' dedi. Ben de kardeşime telefon açıp 'Kağıtları al, gel, kaynanam uyuyunca, evde oynarız.' dedim.
Tv'de loto sonuçları açıklanıyor. Ben de kuponu elime alıp sondan bakmaya başladım. Aaa, bir de baktım ki, 5'e kadar geldik. (...) Son rakam da tutunca, 6'yı görünce, öyle bir bağırıp havaya sıçramışım ki, gol olduğunda insanlar sıçrıyor ya öyle işte. Karım bir an delirdiğimi sandı. (...)
Kaynanam şüphelendi. 'Nereden buldun bu parayı?' diye sordu. 773 milyar desem kadın aklını oynatacak 'on milyar falan para çıktı.' dedim. Sonra yavaş yavaş söyledim. 'Haram para' diye tutturdu.
Köyüne gitmek istedi. 'Bak anam' demiş; 'Öyle otobüsle falan gitme, seni uçakla göndereyim, ne kadar para istersen vereyim.' Ama dinletemedim. Bindiotobüsüne, giderken de bana 'Para falan istemem, öldüğümde iki dua et, yeter.' dedi. Köyüne döndü.
Lotoyu kazanınca bir gün evden dışarı adım atamadık. Sağdan soldan duyuldu, başımıza kim bilir neler gelecek korkusundan yerimizden kıpırdayamadık, vay anam ne bela şeymiş bu çok para kazanmak. İstanbul kazan biz kepçe dolaşmaya başladık.
Tam kaçak gibi... Siz, garibanlığın, yoksulluğun ne demek olduğunu bilmiyorsunuz. Onun için anlayamassınız.Bir-iki tane tuhaf sessiz telefon da gelmişti. Çok tehlikeliydi Soğuksu'da kalmak. Zaten gördünüz uyduruk bir gecekondu evim. Gelip basarlar, kaçırırlar, her şey olabilirdi.
Gece, doğru bir arkadaşın evine gittik. Oradan başka bir arkadaşın evine derken, iki gün Ahmet'in evinde, üç gün Mehmet''in evinde, başladık mı dolaşmaya...
Tam dokuz bayram günü boyunca, onun evi, bunun evi derken, çoluk çocuk perişan olduk. Çocukların huyu suyu bozuldu. Baktım üç yaşındaki oğlum Ozan, önüne gelen çocuğu dövüyor. Yani olmadı. Kızım Betül'ü okuldan almak zorunda kaldım. Çocuğu kaçırabilirlerdi, benden para sızdırmak için. Şimdi evde özel öğretmen geliyor, ders veriyor. Çok para veriyorum; ama olsun. (...)
Tabii, o sizin yayınladığınız 13 yıl önceki halim. Siz o fotoğrafı yayınlayınca bıyığımı kesmek zorunda kaldım.Sakal da bıraktım. Ben, ben olmaktan çıktım. Başladı mı karım Emine söylenmeye, 'Kesme şu bıyığını nerden çıktı bu sakal, iyice düşmana benzedin.' diye. Ama ben tanınmamak zorundaydım. Kimse benim lotocu Oktay Güdük olduğumu bilmemeli. İstanbul'un her yerini dolaştık. Hem de 25 gün boyunca. Saklanmak için...
Valla, Soğuksu gibisi yok. Biliyor musunuz şimdi önündeki asma iyice yapraklanmıştır. Konu komşu sokaklardadır. Yeni evim çok rahat; ama Soğuksu'daki gecekondunun yerini tutamaz. O toprağı özlüyoruz. Yemek yiyemiyorum.Çalışmayınca, vücudun yemeğe ihtiyacı olmuyor.
Sizin gibi, herkes gibi, eskisi gibi sıradan normal bir insan olmak istiyorum. Çoluk çocuğumla mutlu ve huzurlu olmak istiyorum. Para her şey demek değil. Huzur en önemlisi. Düşün artık yakamdan!..."
|
Şu Paranın İnsanoğluna Ettikleri)
Okuyan:
[4151]
Yorumlayan:
[0]
Kategori:
[
EĞLENCE
Arşivi