Çanakkale Savaşı’nın en amansız günüydü. Mustafa Kemal 34 yaşında Arıburnu’nda İstanbul’u karadan çevirip almak isteyen düşmanların karşısındaydı.
25 Nisan günü İngilizler Arıburnu’na asker çıkarmaya başlamışlardı. Orada bulunan küçük birlik geri çekiliyordu. Bunu gören Mustafa Kemal, karşılarına dikildi:
- Nereye gidiyorsunuz?
- Efendim, düşman...
- Nerede?
- İşte
261 rakımlı tepede düşman çıkarma yapıyordu. Bizim birliklerden daha yakındı. Kaybedecek zaman yoktu.
- Düşmandan kaçılmaz.
- Kurşunumuz kalmadı.
- Süngünüz var ya... Süngü tak!... İleri?...
Mehmetçikler, büyük komutana uymuş, süngü takmışlardı. En uygun noktaya geldiler.
- Yat...
Düşman askerleri, karşılarında ateşe hazır Türk kuvvetlerini görünce sindiler ve ateşe başladılar. Zaman kazanılmıştı. Mustafa Kemal yanındaki subayı gerideki birliklere haberci gönderdi. Yetişen Mehmetçikler düşmanı püskürttü.
Hadi BESLEYİCİ, Atamız Atatürk, s.116-117