Hikayelerin Dünyasına Açılan Eşsiz Bir Kapı

9 Kasım 2025

Anasayfan 
              Yap Ziyaretçi Defteri

  Son Yolculuk (Sizden Gelen Hikayeler)Hikaye Öykü Masal Arşivi



Google
Sitemiz hakkındaki görüşlerinizi ZİYARETÇİ DEFTERİNE yazarsanız seviniriz.


www.hikayearsivi.net olarak 2002 yılından itibaren 23 yıldır kesintisiz yayın faaliyetimizi sürdürmekteyiz. İnternet üzerinde yayın yapan birçok sitenin içeriğinde, sitemiz içeriği kullanılmaktadır. İlk defa birçok kategori altında hikaye-öykü ve masalları paylaşmaya başlayan sitemiz, bu konuda da diğer sitelere örnek olmuştur. Sitemiz içeriğini kullanabilirsiniz. www.hikayearsivi.net den alıntıladığınızı belirtirseniz memnun oluruz.
Sitemiz içerikleri e-kitap olarak hazırlanmaya başlamıştır. Aşk Hikayeleri, İbretli Hikayeler, Duygusal Hikayeler adıyla hazırlanmıştır. Toplu kitap olarak okuyabilir, indirebilirsiniz.
Hali hazırda Sevgi Hikayeleri ve Dostluk Hikayeleri hazırlanmaktadır. Bizi takip eder ve sosyal medyanızda da paylaşırsanız seviniriz. (Kerim Melleş-KuTuL KuLuB)
Ekim-2025

Son Yolculuk
[Sizden Gelen Hikayeler]

    Cemil bey her zamanki gibi başı alabildiğine dik bir şekilde arabasının kapısını açarak çantasını hışımla diğer koltuğa fırlattı.Şoför koltuğuna oturunca direksiyonu tutarak gururla derin bir nefes aldı.Etrafa baktı kaşlarının altından.İnsanların bir kısmı koşturuyor,bir kısmı da gezintiye çıkmış gibi yavaş yavaş yürüyorlardı.Hızla çevirdi kontak anahtarını. Küçümseyerek baktı yoldaki insanlara.En lüks gördüğü mağazaya kadar hızla sürdü arabayı.

    Sonra daha da başı dik bir şekilde mağazaya girdi.Takım elbisesi ve şık ayakkabılarıyla,elindeki deri çantasıyla,kara gözlükleriyle içeri adım atar atmaz tezgahtarlar onun etrafını sarmıştı bile.O bu durumda bir kat daha fazla başını yukarıda tutarak fiyatlarını bile sormadan birkaç çeşit kıyafet aldı.Paketler elinde çıkarken de tezgahtarların;

    - İyi günlerde kullanın efendim.tekrar bekleriz efendim.Güle güle efendim.

    Sözlerine karşı hiçbir şey söylemeden terk etti orayı.Yine arabasına atlayıp bu defa da bir marketin önünde durdu.İçeri girince aldığı sepeti doldurmaya başladı.Eksik olup olmaması önemli değildi.Sadece alış veriş yapmak hoşuna gidiyordu.Rahatlıyordu sanki.Bütün kötü düşünceleri atıyordu aklından.

    Evet elleri vermemekten kurumuş,Yürekler hissizlikten körelmiş,beyni uzun süre düşünemediği için çoktan çürümüştü sanki.Lafın kısası uyuşmuştu.Hem de hiçbir uyuşturucu kullanmadan.

    Sadece tüketen,tüketebilmek için de kazanmaya çalışan,kazandıkça daha da fazlasını elde etmek için helalle haramı birbirine karıştıran,artık inandığı gibi yaşayan değil,yaşadığı gibi inanan ve bunu da şiddetle savunur hale gelmişti.

    Geçici dünya menfaatleri arasında sanal,yapay bir mutluluk arayıp durmuştu.Her para harcayarak yaşadığı anı mutluluk olarak adlandırmıştı.

    Tüketmişti.. Sürekli tüketmişti..

    Tüketim de hiçbir sınır tanımamıştı yeri geldiğinde.Çünkü mutluluğun diğer adıydı tüketmek.Hayatı boyunca değiştirdiği tek şey de tüketim şekli olmuştu.Ona inandırmışlardı,ve ya o inanmıştı parasının olması sınıf atlamasıydı.

    Tahakküm edebilmesiydi.

    Üstünlüktü diğer insanlara.

    O inanmıştı, parayla her işi halledebileceğine.

    O inanmıştı,para artı mutluluk olduğuna.

    O inanmıştı, yaşaması ve sınırsız harcamasının tek sebebinin kendisi olduğuna.

    Kazandığı her şeyi kendi aklını kullanarak kazanmıştı.Biri bin yapacak metodu uygulamıştı çünkü.Yok olanı o var etmişti,az olanı da o çoğaltmıştı. Allah inancı vardı ama alma-verme gibi fazlalaştırıp-eksiltme noktasında insiyatifi yoktu ki.

    Hepsini o yapmıştı.Çalışarak,gayret göstererek,emek sarf ederek o başarmıştı tüm bunları.Elinde ne varsa,hepsi onun çabasıyla,onun iş bilirliliğiyle olmuştu.

    O,aklını kullanmıştı.Aklını iyi kullandığı içinde şuan tüketebiliyordu.Tükettikçe de mutlu olabiliyordu.Bunun aksini düşünmek aptallıktı zaten.Başka türlü düşünenler onun seviyesine gelemeyenlerdi.Aşağıda olanlar bu akılla hep orada kalmaya mahkumdu.Evet aşağıdakiler olacaktı ki,o ve onun gibiler yukarıda olduklarını hissedebilsinler

    Böyle inanmıştı Cemil bey.Böyle inandırmışlardı ona.

    Ta ki,acı ,insanın yüreğini burkan fren sesine dek.

    Ta ki tıka basa doldurduğu lüks otomobili tır la çarpışıp paramparça olana dek..

    Paranın satın alamadığı ölüm kapısına dayanana dek.

    Ne kurtarabilir Cemil beyi şimdi? Kim? Nasıl kurtarabilir?

    Ölmemenin tek çaresi,doğmamaktır.

    Son model arabası,yazlığı,kışlığı,anlık mutlulukları,onun peşinden koşan çanak yalayıcıları hiç biri kurtaramaz onu bu ebedi ve son yolculuğundan.

    Hükmeden bu insanı asıl hükümdarın karşısına çıkmaktan...

    Yaptıklarının ve yapması gerekirken yapmadıklarının hesabını vermekten .

    Üretmeden sadece tüketen insan olmaktan

    Hadi bakalım Cemil bey seni kim kurtaracak bu ertelenmez,iptal edilmez,vazgeçilmez son yolculuğundan....



Gönderen: Mükerrem Bulut
E Mail: mukerrembulut@mynet.com





Kaynak: Hikaye-Öykü-Masal Arşivi: www.hikayearsivi.net
Bu hikayeyi beğendi iseniz, veya fikrinizi diğer ziyaretçilerle paylaşmak istiyorsanız lütfen YORUMUNUZU yapın. Sadece 1-2 saniyenizi alacaktır.


Önemli Not: Hikayeyi kullanabilirsiniz. www.hikayearsivi.net den alıntı yaptığınızı ve kaynağını belirtirseniz memnun oluruz.

11 Mayıs 2005 - 06:52:35 - 7487 günlük
Ekleyen editör: HikayeArsivi

Okuyan:[3878]Yorumlayan:[0]Kategori: [Sizden Gelen Hikayeler]
HİKAYEYİ SOSYAL MEDYANIZDA PAYLAŞIN:



Bu hikaye yazı-yorum için henüz yorum yapılmamış veya yorum onaylanmamış.
 

Yorumlarınızı Yapın:
 



Reklam ver

 
 

.: Günün Ayeti :.

.: Günün Hadis-i Şerif-i :.

.: Günün Sözü :.

     


 
Google

Sitemizden alınan tüm hikaye-öykü-masal ve materyalleri kullanabilirsiniz. www.hikayearsivi.net den alındığını belirtirseniz memnun oluruz.
Site içeriği ve belirli konularda içerik paylaşımı ve katkı sağlamak için site yönetimiyle [kutulkulub@gmail.com] irtibata geçebilirsiniz...

 
 Hikaye Arşivi  
Kerim MELLEŞ-KuTuL KuLuB © 2002-2025  ©  Hikaye Öykü Masal Arşivi
Sayfamızı en iyi 1024*768 çözünürlükte görüntüleyebilirsiniz...

  KuTuL KuLuB-A.Kerim Melleş