[İran Hikayeleri]
Dokumacının biri bir bilginin evine emanet bırakıp gitti. Birkaç gün sonra o emanete ihtiyacı olunca bilginin evine uğradı. Bilgin öğrencilerini karşısına almış ders veriyordu. Dokumacı;
- " Üstad, o emanete ihtiyacım var" dedi.
Bilgin " Şu dersi bitirene kadar otur şurda" dedi. Bunun üzerine dokumacı bir kenara ilişti. Bilginin dersi uzadıkça uzadı, oysa dokumacının acelesi vardı.
Üstadın bir adeti vardı ve ders verirken hep başını sallardı. Dokumacı da zannetti ki ders vermek sadece baş sallamaktan ibarettir. Üstada döndü:
- Üstad, beni kendine vekil yap. Sen emaneti getirene kadar ben baş sallarım. Çok acelem var inan" dedi.
Kaynak:
Hikaye-Öykü-Masal Arşivi: www.hikayearsivi.net
Bu hikayeyi beğendi iseniz, veya fikrinizi diğer ziyaretçilerle
paylaşmak istiyorsanız lütfen YORUMUNUZU
yapın. Sadece 1-2 saniyenizi alacaktır.
Önemli Not: Lütfen hikayeyi
kullanacaksanız; www.hikayearsivi.net den
alıntı yaptığınızı ve kaynağını belirtiniz.
|
Acelem Var)
Okuyan:[3765]
Yorumlayan:[0]
Kategori:
[
Arkadaşına Gönder]
Arşivi